Kopje koffie, glazenwasser?

Ik bevind mij op streng verboden gebied. Het ecoduct over de nieuwe verlengde A4. Dit gebied is nog niet vrijgegeven. De kudde is deze nacht door de afzetting van het ecoduct gebroken en loopt nu op het ecoduct. Hond Kita heeft de kudde opgehaald en ik ben van plan om stilletjes met “de Noorderzon” te vertrekken. Plotseling hoor ik een hoop geschreeuw uit de 7 meter verdiepte tunnelbak van de A4…

Ik buig lichtjes over de borstwering en kijk naar beneden en zie in de bak op circa 100 meter afstand enkele werklui staan in reflecterende werkkleding. Gezwaai en geschreeuw: “Mot… ggrrvvfdf…fie?

Niet verstaanbaar voor mij. “Watte?” schreeuw ik terug… “Kooooooffie?” wordt er nog harder terug geschreeuwd. “Ja best”, ik begrijp niet echt wat hij bedoelt, waarschijnlijk denkt hij dat ik straks in de polder met de schapen koffie ga drinken Maar dat was het niet.

Hij schreeuwt terug: “Melk en suikerrrrrrr?” Hè?” denk ik, “Wil hij mij een bak koffie aan bieden?”  Maar ik zie nergens een trap naar beneden, en trouwens dat kan niet want ik loop hier op het ecoduct 7 meter hoog met 150 schapen… Ik schreeuw terug: “Nee, zwart…” en blijf vervolgens enige tijd naar beneden de bak in kijken, ben heel benieuw wat er gaat komen… En wat er dan gebeurt vind ik geweldig!
Eén van de werkers stapt in zo’n karretje, een soort hoogwerker, ik weet niet precies hoe zo’n ding heet. Hij rijdt naar het ecoduct, zet dat ding 2 meter voor het ecoduct stil, drukt op een andere knop en ik zie zo dat bakkie met die werknemer naar boven komen.
Op 7 meter hoogte laat hij het bakkie abrupt stoppen en hij is nu op dezelfde hoogte als ik. Hij rijdt nog één meter naar voren en stopt. In zijn hand een wit bekertje gevuld met warme koffie!

Hij geeft mij het bekertje en zegt: “Ik ben Robert, de hoogwerker” “Lekker, ik heb trek in een bakkie, ik ben Lex, de herder.” Er volgt een kort gesprekje. Robert woont in Limburg en zit élke dag voor vijven in zijn auto “Ben ik net voor de files hier op m’n werk, ik begin dan in het donker en ik heb vanochtend nog een mooie foto van jouw kudde en het ecoduct genomen.”

Hij laat mij de foto zien en hij appt zijn foto (ja, die van het vorige blogverhaal).

Ik vraag hem of ik de foto mag gebruiken voor pr of voor mijn blog.
“Prima, joh, dat vind ik best, zet dan wel even mij naam er bij.” We nemen afscheid en een ieder gaat aan het werk. Hij in de tunnelbak op zijn hoogwerker en ik met de schapen de polder in…

Later op de dag denk ik terug aan onze ontmoeting… en ik denk: zo zou het elke morgen moeten zijn… zo zou iedereen moeten beginnen… Nee, ik bedoel niet dat iedereen in een hoogwerker moet gaan staan om een bak koffie weg te geven, nee gewoon… elkaar even gedag zeggen, vragen hoe het is en elkaar een prettige werkdag te wensen… (de Fransen zijn daar trouwens veel beter in).

Robert de hoogwerker gaat de wereldproblematiek niet oplossen, maar hij zorgt er wel voor met zijn gebaar dat minimaal 2 mensen deze dag opgewekt beginnen. “Het zijn de kleine dingen die het doen.”

Als we dat vanaf nu allemaal in Nederland gaan doen, gewoon opgewekt “goedemorgen” zeggen, kort praatje, kost niets en echt… ik denk dat we er opgewekter van worden en misschien ook wel verdraagzamer… want ik heb het idee dat er wel wat mensen zijn met “korte lontjes”.

Over lontjes gesproken… nog een paar weken en dan is het zover. Honden en schapen hebben een hekel aan vuurwerk, ik hoop dat er een beetje rekening mee gehouden wordt.

O ja, we krijgen eerst nog Kerstmis.

Ik wens u fijne dagen en als u zich op Tweede kerstmiddag verveelt, kom dan even naar de boerderij aan de Woudweg 26 te Schiedam. De kerstman en de schapen zijn er, we hebben een kampvuur met marshmallows, glühwein en warme chocolademelk, voor de kinderen is er een leuke speurtocht, want het verloren schaap moet terug gevonden worden. Start van de speurtocht is van 14.00-14.30 uur. Entree: vrije gift. Meer info zie hier.