Afgezegd
In het voorjaar heb ik er al een verhaal overgeschreven, de educatielessen bij de schaapskudde. Vroeg in ochtend belde Lucia, coördinator van de educatielessen bij de schaapskudde, mij op met de mededeling dat de les niet doorging. De juffrouw van groep 8 (mede gestimuleerd door enkele zeurende app ouders) had haar gebeld dat het gras nat was en er misschien regen werd verwacht, dus de kinderen kwamen niet!
Ik wilde boos en geïrriteerd reageren maar Lucia was enkel de “slecht nieuwsbrenger”. Gelaten nam ik bericht ter kennisgeving aan en nam mij voor dat deze juffrouw van groep 8 never nooit meer een educatieles van mij zou krijgen…
Kans?
Het is zomer 2016, nog twee weken en dan is het zomervakantie. Ik loop te genieten in de polder met de kudde. Ik word gebeld, het is Lucia: “Lex, die groep die in het voorjaar heeft afgebeld, vraagt om een herkansing, wanneer kan jij?”
Ik: “Ehhh, tjaa,… volgende week dinsdag… dan heb ik geen groep bij de kudde…” En terwijl ik mijzelf dit hoor zeggen, vloek ik in mij zelf: “Herder, je bent een eikel, een lafaard! Zeg gewoon dat je geen tijd hebt!”
Lucia:”Oke, fijn, dan plan ik deze groep nog even in vlak voor de zomervakantie. Doei!”
Dinsdag, een week later
Ik heb mij voorgenomen om niet rancuneus te zijn. Ik ga er gewoon een leuke les van maken.
De kinderen kunnen er tenslotte ook niets aan doen dat zo gepamperd worden door de juf en enkele pamper-ouders.
Ik sta om 9.00 uur in de ochtend voor de boerderij te wachten. Er verschijnen enkele wolken voor de zon. Ik kijk over het lange boerenpad dat leidt naar de Woudweg. Ik kijk naar links en in de verte zie ik het viaduct over de verlengde A4. De lucht betrekt…
Eindelijk, daar over het viaduct zie ik een groep kinderen op de fiets aankomen. Ik volg de groep. De groep slaat rechts af en fietst nu het boerenpad op. Voorop, waarschijnlijk de juf met een reflectorhesje over haar jasje, gevolgd door de kids met enkele hulpouders. Zouden dit de app/ pamper-ouders zijn?
Inmiddels is de lucht pikzwart gekleurd… De groep komt het parkeerterrein op. De fietsen worden gestald, de kinderen springen enthousiast in het rond, ze kunnen niet wachten en vinden het spannend, 400 schapen!!!
De juffrouw, op trendy enkellaarsjes (ik had per mail geadviseerd: neem laarzen mee…) komt naar mij en geeft mij een hand. Ik: “Welkom, leuk dat jullie er zijn!”
En op dat moment begint het te regenen…! Een uur lang! Met een big smile geef ik deze les en ik denk: “Toeval bestaat niet, dit is GERECHTIGHEID.