Een paar stukkies terug schreef ik over Peter, die hielp bij het verplaatsen van de Westlandse Schaapskudde. Uit privacy overwegingen heb ik de naam Peter gebruikt, zijn echte naam is Jan. Jan wilde erg graag zijn kant van het verhaal laten weten. Bedankt Jan!
Ga er maar lekker voor zitten…
‘t Is toch wat. Geen mens weet waar hij met mij aan toe is. Soms de vrolijke Frans, soms introvert. Stemmingswisselingen. Wat lastiger uit te leggen dan een sportblessure, maar goed.
Onlangs was ik weer eens veel te druk. Hypomaan noemen ze dat en ik had behoefte aan een rustgevende activiteit. Dus ik dacht: “Kom, ik ga eens kalm achter een paar schaapjes lopen.” Nou, dat heb ik geweten!
De Westlandse Schaapskudde werd verplaatst. In Friesland noemen ze dat verweiden. “Nachts dan forweide er syn beesten yn in oar syn lân.” Dus verplaatsen van het ene stukkie gras naar het andere, zodat ze weer iets eten hebben. En ik dacht daar even achteraan te sjokken. Voor mijn rust, weet je wel…
Bij aankomst werd ik direct ingeschakeld. Kreeg een oranje hesje en was gebombardeerd tot verkeersregelaar. Van die taak heb ik mij nog aardig weten te kwijten. Zo af en toe waagde ik mijn leven door dwars te gaan liggen voor een vrachtwagen om onze gewaardeerde viervoeters voor het slachthuis te behoeden. Tja, Westlandse schapen… zeker meer gewaardeerd dan bijvoorbeeld apalca’s want die moeten ze hier niet.
Maar dan! Wat een tempo! Wandelen op minstens tien kilometer per uur, terwijl ik voor mijn rust was gekomen! Volstrekt verkeerd ingeschat. Dan blijkt het ook nog een soort van carnavalsoptocht te zijn met allerlei bekende bermtoeristen langs de weg…. Dag Nico, dag Mieke, dag Marian…
Op enig moment hield ik het niet meer. Het ging veel te snel. Achter de kudde reden nog een paar auto’s en ik tik op een raampje en vraag “Mag ik even mee”. Smokkelen natuurlijk, vals spelen, terwijl ik bij de laatste Elfstedentocht al mijn stempeltjes eerlijk had verdiend zonder achterop een bromfiets te stappen.
Later vroeg ik nog aan Pieter, de herder die voorop liep, “Waarom zo’n ijltempo?” “Ja,” zei hij, “Ik kon het niet helpen, mijn hondjes zijn zo snel.”
Zal wel, maar aan de achterkant, toen ik weer terug was, werd het op enig moment delirisch. Naar ik achteraf ergens heb gelezen, heeft de achterste schaapherder, de Goede Herder, nog naar voren geroepen dat er één gemist werd. Niet een schaap maar een verkeersregelaar.
In mijn beleving ontstond een bijbels tafereel. Een Babylonische spraakverwarring, of liever… het was opeens Pinksteren. “Er verschenen aan hen een soort vlammen, die zich als vuurtongen verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten, en allen werden vervuld van de heilige Geest en begonnen op luide toon te spreken in vreemde talen, zoals hun door de Geest werd ingegeven.”
Ik dus ook, op luide toon en vreemde taal. Maar ook van de andere kant was de spraakverwarring compleet! “Gaat het nog een beetje Kees?”…“Ja best hoor, Karel.”…“Wie is u ook alweer?”… “Pardon, ik heb het gevoel dat wij elkaar eerder hebben ontmoet.”… “Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, meneer?” … “Mag het een onsje meer zijn?”… “Ik wou dat ik de twee hondjes van Pieter was, dan kon ik samen spelen.”…
Naar later blijkt, maar nu heb ik geheugenstoornis, moet ik voor die achterste Goede Herder hebben neergeknield en mij hebben laten omdopen tot Peter. Als dat zo is, moet hij hebben gezegd: “Gij zijt Petrus en op deze steenrots zal ik mijn kerk bouwen.” Maar nogmaals, ik weet het niet meer! Ben ik zomaar met verantwoordelijkheden opgezadeld, terwijl ik voordien gewoon Jan was.
Was ook nog dat ik al die tijd achter zo’n honderd konten aanliep terwijl ik er geen enkele te pakken kreeg. Dit terwijl toch Theo van Gogh duidelijke instructies had gegeven hoe je De Profeet kan worden. Maar ja, ik liep op gympen en had dus sowieso geen laarzen om de achterpoten in te zetten.
Maar die naamsverwisseling blijft mij achtervolgen. Ik loop dus nu mee in een clubje dat ‘Walk your body*’ heet. Niet alleen om het tempo van die kudde te leren bijhouden, want normaal gesproken ben ik helemaal geen kuddedier. Maar vooral om mijn eigen naam weer terug te krijgen. Zeg maar Jan!
Of Johannes de ‘dope’ – er.
* ‘Walk your body‘ is een wandelvorm gericht op het verbeteren van de conditie en het algemeen welzijn, ik (Lex) bied dat als sportinstructeur aan en Jan is sinds enkele maanden aangesloten bij deze club.