Je hebt vrienden en kennissen. Wanneer is iemand echt je vriend?
Een vriend is iemand die voor je klaar staat, die je helpt, waar jij je verhaal bij kwijt kunt, iemand die naar je luistert. Een vriend laat ook van tijd tot merken dat JIJ belangrijk bent, dat JIJ er mag zijn zoals je bent.
Dat geldt voor mensen. Niet echt voor dieren, toch? Of….?
Het is een rustige doordeweekse dag. Ik rij met mijn bus in de ochtend over de Zouteveensweg naar de kudde. De Zouteveensweg is een prachtige weg kronkelend door het polderlandschap van Midden-Delfland. Op het moment dat ik de Vroonweerse weg (een wandel-/fietspad) passeer, kijk ik heel snel even naar links.
Rood/wit paaltje
Ik zie een rood/wit paaltje in het midden van het fietspad staan. Ik rem en kijk over mijn schouder of dit inderdaad waar is. Nu zijn rood/witte paaltjes aan het begin van het fietspad een normaal beeld in de polder, maar dit keer niet. Zie het blogverhaal “de paarse krokodil” (over de weggehaalde rood/witte paaltjes aan het begin en aan het einde van het lange fietspad).
Ik parkeer mijn auto, haal mijn honden eruit en we gaan op verkenning. En ja hoor, een nieuw (oud?) paaltje in het midden van het fietspad. Zouden de ambtenaren mijn blogverhaal gelezen hebben? Of is dit puur toeval?
Ik loop het fietspad verder af want ik ben wel erg benieuwd of dat ene rood-witte paaltje halverwege er nog is. Ik zie niets meer staan. “Dan zal het wel naar beneden geklapt zijn,” denk ik. Ik ga op onderzoek uit!
Aangekomen bij de plaats waar dit nieuwe paaltje neergezet was, zie ik helemaal niets meer. Alleen een vers stuk asfalt op de plaats waar dat paaltje gestaan heeft. Glimlachend loop ik weer terug naar mijn auto. Zou het echt komen door mijn blogverhaal??
Mijn glimlach verandert in een boos fronsend hoofd, want “wat kost dit herstel allemaal wel niet? Duizenden euro’s? Allemaal weggegooid geld! Als men even nagedacht had… Belachelijk dat dit kan gebeuren en niemand die er iets van zegt, niemand die ter verantwoording geroepen wordt. Dit verkwanselde geld had men beter kunnen gebruiken. Bijvoorbeeld aan een donatie aan de schaapskudde, zodat de schapen weer een winter te eten hebben.”
Ik kan er niets aan veranderen, ik heb er geen grip op, op deze nutteloze verspilling van gemeenschapsgeld. Ik laat het nu maar achter me en ga met de honden de kudde ophalen.
Televisie
We, de honden en ik, hebben vervolgens een prachtige dag gehad. Er was weinig volk in de polder, maar dat is ook wel eens lekker. Meer aandacht voor de honden en ik heb wat extra met ze geoefend. Af en toe train ik nu met twee honden tegelijk. Kita met de gebruikelijke Engelse commando’s en Spyk begeleid ik met commando’s in het Nederlands, zodat beide honden aan hun trekken komen. Oja, er kwam ook nog even een tv-ploeg langs voor een preview voor de lammetjesdag. Dit zou in de avond uitgezonden worden.
Aan het eind van de dag rijden we moe maar voldaan naar huis. De honden zijn schoon en droog gebleven en mogen ‘s avonds voor de gezelligheid de huiskamer in. De houtkachel is aan en de honden liggen uitgepierd voor de kachel. “Ik heb geen kind aan ze!”
Rond 22.00 uur zap ik even naar de regionale tv zender. En… ja hoor, ik zie de boerderij en boer Aad vertelt het verhaal van de lammetjes en alles wat erbij komt kijken. Beide honden horen het gemekker van de lammetjes en ze spitsen hun oren en kijken schuin omhoog naar de tv. Aan het einde van de uitzending zou ik zelf ook nog even in beeld komen om de lammetjesdag op 17 april (tweede Paasdag) aan te kondigen, want we hebben meer dan 250 lammetjes te laten zien.
Ik verschijn in beeld. Zodra ik begin te praten, schiet Spyk, mijn jongste hond, overeind en gaat zitten. Ze draait haar kop een beetje om mijn stem nog beter te horen. Na 3 zinnen loopt Spyk naar het tv-meubel. Ze zet haar voorpoten op het meubel en staat nu voor de tv. Ik stoot mijn vrouw zachtjes aan, die naast mij op de bank een boek leest. We kijken alle twee zonder iets te zeggen naar Spyk voor de tv.
De staart van Spyk gaat heen en weer van blijdschap. Aan het einde van de opname verhef ik mijn stem en enthousiast schreeuw ik de kijkers toe: “Allemaal komen Tweede Paasdag!” En op dat moment…….begint Spyk de tv te likken!
Kijk, dat is nu echte VRIENDSCHAP.