Onrust in de kudde

Soms is het jammer dat schapen niet kunnen praten. Onze kudde loopt in een recreatiegebied en komt dus veel in aanraking met mensen en vangt dus veel op wat mensen onderling tegen elkaar zeggen en bespreken. Maar wat blijft er hangen? Ik ben pas 4 jaar herder en ik begrijp ze niet altijd, maar door goed naar de lichaamstaal van de schapen te kijken leer ik ze steeds beter kennen.

Zo ook deze dag. Coördinator Aad belt mij op dat er een dag eerder een probleem in de kudde is geweest. Een loslopende hond was over de sloot gesprongen bij Holy, Vlaardingen. Daar stonden de schapen in de “nachtwei”. De eigenaar had geen controle meer over zijn hond en er was grote paniek in de kudde. Diverse dieren in de sloot! Gebeurt wel eens meer, maar nu zijn alle schapen drachtig en stress en angst kunnen vervelende gevolgen hebben voor het ongeboren lam. Een hoop gedoe: brandweer en dierenambulance erbij en redden wat er te redden valt. Gelukkig geen dode dieren, maar toch…

Beheerder Aad: “Breng ze maar naar de boerderij, dan zetten we ze bij de rest.” Het is bijna lammertijd, de meeste schapen zijn al op de boerderij, maar dit koppel in Holy is later “uitgerekend.” Het koppel mocht ook door het zachte winterweer nog wat langer buiten blijven.

Ik haal de kleine kudde, pakweg 50 dieren, en wil aan een rustige tocht beginnen, maar ik zie het direct: de dieren zijn onrustig, rennen meer en reageren veel angstiger naar mijn hond toe dan normaal.
Ik laat hond Kita meer op afstand werken zodat er wat meer rust ontstaat. Na een kleine twee uur zijn we in de buurt van de boerderij. Ik neem een korte pauze, drink een bakkie koffie en zit op mijn kruk naar de beesten te kijken. Maar… nog steeds die onrust. Kita ligt naast mij, dus dat is niet de boosdoener. Op een afstandje bekijk ik de beesten stuk voor stuk.

Niet ver van mij vandaan staat nummer 39, de leider van de kudde, de enige ram in de kudde. Ruim 8 jaar oud en is de rust zelve. Het is maar de vraag hoelang hij nog mee kan met de kudde. Zijn opvolger heb ik het afgelopen jaar al getraind, want als nummer 39 naar een rustoord gaat, dan moet/ wil ik een nieuwe leider hebben bij de kudde.

Het is een ooi met het nummer 007, een groot wit schaap met leiderschapscapaciteiten. Het hoeft niet altijd een ram te zijn, hoor, veel mensen denken dat. Het kan ook een ooi zijn. Een beetje een kromme vergelijking maar… Neelie Smit Kroes of Angela Merkel hebben ook hun sporen verdiend…

Opvolger 007, ik noem haar James Bond, staat onrustig met haar kont tegen een boom te schuren, doen schapen wel meer als ze juk hebben. Ook de andere schapen, staan dicht op elkaar, vreten niet, maar ze herkauwen ook niet! Ze blijven onrustig.

Ik rammel wat met een plastic zakje met biks en 39 komt direct naar mij toe. Ik geef hem wat en… (dit vindt u misschien vreemd, maar ik ben moederziel alleen in de polder) ik vraag hem op de man af: “ Nummer 39, wat is er nu eigenlijk precies aan de hand?”

Hij haalt zijn schouders op en drentelt weer verder… Ik kijk weer naar de andere dieren, allen zijn wit, met een kleurtje op hun kont… nou ja… wit? Het is niet echt wit, het zijn verschillende nuances, de een is wat bruiner, de ander heeft een zwarte kop, de derde heeft enkel bruine poten… de kudde is wit maar de beesten zijn toch zo divers, ik tel de kleuren 45, 50… ik tel wel 50 verschillende kleuren wit.

Ik zie… 50 tinten wit… Nee toch… het zal toch niet waar zijn!!!?

Ik sta op en loop langzaam naar James Bond (nummer 007) kijk haar indringend recht in de ogen aan, kijk snel om mij heen. Geen mens te zien, dus ik stel haar snel zachtjes de vraag: “Is het die film???”

James blijft mij aankijken, blèrt niet terug, maar ik zie in haar ogen het antwoord:

“Boek was beter, zat een rauw randje aan..!”