Het is lammertijd, de kudde is op de boerderij en er wordt nu niet gelopen met de kudde. Er zijn al heel wat lammetjes geboren, vorige week zelfs een vierling en dat is heel bijzonder.
Mijn gedachten zijn nu al bij het voorjaar, de hele kudde met lammetjes gaat de polder in en dan zullen we weer regelmatig vriendengroepen of families met de kudde gaan lopen.
Vorig jaar had ik in het najaar een leuke Westlandse familie bij de kudde. Broers en zussen en aanhang zoeken elk jaar iets leuks om gezamenlijk iets te ondernemen. Hun kinderen in de leeftijd van 16 tot 22 jaar zijn er ook bij en natuurlijk… Oma! Oma is in de tachtig, wat slecht ter been, loopt met een rollator, maar “het koppie” is nog goed en ze heeft een gezellige en prettige uitstraling. Kleinkinderen zijn gek op haar, dat zie ik meteen.
We beginnen met koffie en appeltaart in de hooiberg en na 3 kwartier gaan we op pad, zoveel mogelijk over de verharde paden want tja Oma, met rollator, gaat natuurlijk mee. Ik laat het een en ander zien wat de hond allemaal kan en al snel worden er vragen gesteld, ook over de schapen. “Waarom hebben zoveel schapen een rode kleur op hun rug?” Ik geef daar netjes antwoord op: “De ram met dekblok heeft de liefde bedreven met dat schaap en na de daad laat het dekblok een rode kleur achter op de rug van de ooi.” Dikke pret bij de jongelui, vooral als er een kleinkind, 17 jaar, quasi belangstellend vraagt: “En wat is er dan gebeurd met dat schaap die een rode kleur op z’n kop heeft?” Voordat ik kan antwoorden zijn er al drie antwoorden gegeven door de kleinkinderen en ik zie twee moeders met rode oortjes de andere kant opkijken.
Ik verander snel van onderwerp en vertel met trots dat ik speciaal contact heb met nummer 39, de leider van de kudde. “Nummer 39 volgt mij altijd en als 39 eenmaal achter mij aanloopt dan volgt de hele kudde.”
Ik pak mijn zakje met biks, rammel er mee en 39 reageert direct (alleen 39 krijgt van mij biks). Hij komt naar mij toe, ik geef hem snel wat biks en loop een stukje van de groep weg. 39 volgt, want hij weet, er zit nog meer in dat zakkie en direct lopen de andere dieren achter 39 aan.
Hond Kita stuur ik achter de kudde, zodat er aan de achterkant druk ontstaat en zo beweegt de kudde binnen twee minuten in die richting die ik wil. We lopen nog een stuk en vertel nog meer over de kudde en de hond.
Het einde nadert, Oma is in de wolken en zegt: “Als ik opnieuw geboren word, dan wil ik herder worden!!” “Maar oma,” zeg ik, “Je bent nooit te oud om te leren en nooit te oud om je droom te verwezenlijken.” Oma glimlacht en zegt: “Ja… ja…” “Nee oma, echt waar, als u dat wilt dan kan het vandaag nog! Maar… dan pakken we het ook serieus aan! Niks weilanden of wandelpaadjes, nee, we gaan de grote weg op!”
Kinderen kijken mij nu enigszins angstig aan, want DIT stond toch echt niet in het “draaiboek”. Snel zeg ik tegen dochterlief: “Komt goed, vertrouw me.”
Ik geef oma het zakje met biks, breng haar naar de asfaltweg, 39 volgt al, en ik zeg tegen haar: “Oma, goed rammelen en blijf midden op de weg lopen!”
Auto’s gaan aan de kant, duimen gaan omhoog. Wandelaars blijven verbouwereerd staan en zien oma, met rollator, voorop met daarachter een kudde schapen. Eén kleinkind, 19 jaar, spreekt vol trots de wandelaars aan en zegt: “Dat is MIJN oma en ze leert nu voor herder!”
.JPG)