Zaterdag 17 januari 2014
De zaterdag is niet mijn schapendag, maar ik ben op deze dag toch even in de polder. Ik heb bij de boerderij 8 schapen apart gezet. Dat doe ik om daar een paar keer per week met mijn jonge hond Spyck te trainen. Zo ook deze ochtend. Beheerder Aad heeft mij gevraagd om, als ik toch in de buurt ben, de kudde even te verplaatsen naar een nieuwe nachtwei. Dat kost mij maar een uurtje want de nieuwe wei ligt nog geen 2 km verder.
Het is droog, een paar graden boven nul en er is een schraal zonnetje, ik zie eindelijk weer eens wat mensen in de polder. Ik kom in gesprek met een heer, ook met een hoed (geeft toch meteen een soort binding) en een grote hond. We praten eventjes over de vele regen die we gehad hebben, over onze honden en we vervolgen onze weg.
Ik ga van het voetpad af sla rechts af en loop over een lange grasbaan met aan de ene kant een brede sloot en aan de andere kant riet dat 2 meter hoog is. De grasbaan, drijfnat, is niet meer dan 2 meter breed. Een mooi plaatje: de schapen zo langs het hoge riet en ik weet dat op deze plek nooit een recreant zal komen. Ik voel mij heerlijk alleen zo met alle rust om mij heen.
Ik zet de schapen op de nieuwe nachtwei en loop zompend over de grasbaan weer terug. In de verte aan het begin van de rietkraag zie ik man een beetje heen en weer drentelen. Vreemd, want hier lopen nooit mensen. Hij loopt wat heen en weer en ik denk: “Hij is of zijn hond kwijt, of hij moet nodig kakken…” Ik kom dichter bij en ineens zie ik het, het is de heer met hoed die ik een half uur geleden gesproken heb.
Hij komt op mij af en zegt: “Ik ben toch wat vergeten te zeggen, ehhhh u bent herder. U houdt van beesten, van schapen en vast ook van de natuur, maar uhhh… houdt u ook van muziek?” De vraag overvalt mij een beetje en alhoewel ik geen muziekinstrument bespeel, zeg ik toch “Ja” . De heer met hond gaat verder met zijn betoog: “Ik speel klassieke muziek en momenteel leer ik een mega moeilijk stuk van wel 20 minuten lang en het heet Koyunbaba.” “OOO.” zeg ik quasi geïnteresseerd (beste bloglezer: ik ben opgegroeid met the Stones, Uriah Heep, Led Zeppelin en the Who, met klassieke muziek heb ik he-le-maal niets).
De heer met hoed vervolgt: “Koyunbaba is Turks en betekent: schaapsherder. Een geweldige Italiaanse componist, Carlo Dominiconi, heeft dit muziekstuk in 1985 gemaakt en voor het eerst gespeeld. Sindsdien wordt dit stuk door vele klassieke gitaargrootheden gespeeld, het is een meesterlijk stuk. Het bestaat uit vier delen en als je je ogen dicht doet dan waan je je in Turkije en zie je de kudde lopen in de vier seizoenen Je hoort het , je ziet het… je kunt het bijna ruiken.”
Zijn passie voor dit muziekstuk zie ik in zijn ogen en ik word blij van zulke gesprekken. “Je moet het vanavond maar even googlen: Koyunbaba en dan hoor je hoe mooi dat is, herder.” Beleefd antwoord ik: “Zo’n moeilijke naam onthoud ik nooit, maar… ik geef u mijn kaartje en misschien kunt u volgende week mij even een mailtje sturen.”
We nemen afscheid en met een glimlach kijk ik hem na, hij drentelt niet meer, ik zie hem met frisse wandelpas in de verte verdwijnen, zijn hond naast hem en ik denk: “Hij moest blijkbaar toch niet kakken…. Zou hij toch enkel teruggekomen zijn om dit verhaal van de Koyunbaba aan mij te vertellen?”
Laat in de middag kom ik pas thuis en ben deze passage eigenlijk al vergeten, want tja vele recreanten hebben in het verleden wel eens gezegd: “Joh, ik mail het wel even, die foto of die site etc.” en meestal komt er niets van.
Ik open mijn mailbox en? Een uitgebreide mail van de meneer met hoed. Ik krijg veel info over het muziekstuk Koyunbaba (de schaapsherder) en onderaan de mail heeft hij een mp3 toegevoegd. Ik open dit bestand, sluit mijn ogen en luister voor het eerst in mijn leven bewust naar klassieke gitaarmuziek. De titel heeft mij natuurlijk getriggerd, ik ben nieuwsgierig, maar… er gebeurt iets met me…. de muziek vind ik heel bijzonder. Het raakt mij!
Ik speel het dit weekend verschillende keren af en het inspireert mij om deze muziek misschien in de toekomst te gaan gebruiken als ik verhalen vertel.
Aanbeveling voor bloglezer: als u nog even tijd heeft, luister maar even:
Gespeeld door Antigoni Goni, een gitariste die dat zeer ingetogen doet. Speel dit af en sluit je ogen….
Heer met hoed, dank u wel voor onze ontmoeting!
groet van koyunbaba Lex
Lex, bedankt voor het delen van dit verhaal. Ik ga een keer op het gemakje luisteren! Wellicht is het ook iets voor de Westlandse schaapskudde om er iets mee te doen!