Regels

“Vanochtend heeft hij geen medicatie ingenomen, want dat geeft soms wat spanningen, maar daar tegenover staat dat Wouter vanmiddag wel erg druk zal zijn. Korte spanningsboog, nou, succes herder.” zegt vader bij aankomst.

Ik geef de jongens een hand en kijk ze even aan. Laarzen aan en een oude broek en jas. Mooi, denk ik, dan hebben we in ieder geval geen gedonder dat ze alles vies vinden en dat ze nergens willen lopen.”Lekker de polder in!” denk ik.

ADHD? Oké, dat betekent niet te veel vertellen, geen lange verhalen, maar: aan het werk!
Ik leg kort uit wat de taak van het hondje is: met een grote halve cirkel om de kudde heen rennen en daarna de kudde bij de herder brengen.
De kudde staat verspreid op een groot weiland. De hond blijft bij mij en ik stuur direct de jongens in een grote cirkel om de kudde heen. De kids rennen over de zompige grasvelden om de kudde heen en drijven de dieren naar ons toe. Prachtig!!

De dieren zijn het gewend en maken zich niet zo druk, rustig komen ze aangestapt. De jongens vinden het geweldig. We gaan op stap met de kudde, het recreatiegebied in. Over smalle wandelpaadjes, over weilanden maar ook over de verlengde A4. Ik laat weer wat trucjes van het hondje zien, hoe ik met een hond kan fluisteren en hoe de hond reageert op gebaren. Voor dat we het weten is de middag ten einde.

Een prachtige middag en de jongens hebben zich heerlijk uitgeleefd. We lopen terug en we “parkeren” de kudde op het weiland van boer Rodenburg. De familie loopt alvast verder naar de picknicktafel, deze staat 500 meter verder in het weiland. Hier zullen we de middag afsluiten met een lekkere oliebol. Ik moet nog het een en ander even regelen bij de kudde en ik zou 5 minuten later aansluiten.

Ik ben klaar, roep de hond en hup, de auto in op weg naar de picknicktafel. Ik rij over het viaduct en ik groet vanuit mijn auto een motorpolitieagent, die vanaf het viaduct naar beneden op de A4 kijkt. “Zeker een vrije middag.” denk ik, want als een motoragent aan het werk is, zal hij wel daar beneden op de A4 moeten rijden.

Ik nader de picknicktafel en ik parkeer mijn auto op het fietspad met knipperende lichten, zodat ik het autoverkeer op de smalle Woudweg niet hinder. Het is december, koud en een doordeweekse dag, geen fietser te zien, en als die er wel is kan hij gemakkelijk langs mijn auto. Ik loop 40 meter het land in richting picknicktafel…. getoeter… ik kijk om, het is meneer de motoragent. Ik loop terug en ik groet hem (nogmaals).

“U parkeert een motorvoertuig op een fietspad en dat is niet toegestaan!” sommeert de motoragent. “Ehhh,…. ik ben schaapsherder.” vertel ik hem (misschien overbodig, want met een lange jas en hoed ben ik goed herkenbaar als herder). “Ik sluit met de familie even hier af en over 5 min haal ik de auto weg.” antwoord ik hem. “U bent in overtreding, u mag hier niet parkeren!”

Er verschijnt een kleine glimlach op mijn gezicht en antwoord hem: “Maar meneer ik ben schaapsherder en ik heb ontheffing voor het fietspad, ik mag hier zijn.”
“Dan wil ik wel eens die ontheffing zien.” antwoordt hij nors. Ik loop naar de auto en haal mijn ontheffingsformulier en overhandig het hem. Een A4-tje, twee kanten vol met allerlei regeltjes en kleine lettertjes.

Bovenaan staat:
Ontheffing voor functionaris in dienst van de agrarische vereniging Vockestaert, afgegeven door GZH, Groenservice Zuid Holland, beheerder van dit recreatiegebied.

Hij is een kleine tien minuten het papier aan het bestuderen en kijkt mij dan aan. Mijn glimlach is inmiddels allang verdwenen, want het duurt mij veel te lang en de familie zit te wachten met een oliebol en… ik heb trek gekregen….

“Meneer, hier staat dat u enkel ontheffing heeft om van… of naar… de kudde te gaan. Waar staat uw kudde? “Nou daar, in het weiland.” zeg ik hem wijzend naar het land 500 meter verder. “Gaat u daar nu naar toe?” vraagt de motoragent. “Ehh, nee, ik heb ze daar net geparkeerd en ik ga nu in functie van herder nog even naar die familie toe om af te sluiten.” “Meneer u bent nu niet meer in functie als herder, want de kudde staat al in het weiland.” “Maar meneer, als ik hier morgen als wandelaar parkeer dan is het misbruik maken van de ontheffing, maar ik ben nu nog steeds herder, ik sluit met deze familie af, ik heb zojuist een demo gegeven en daarna moet ik nog schapenhekken ophalen,” verzin ik ter plekke, “Dus ik ben nu geen burger, maar ik ben nog steeds herder.”

Agent: “Meneer, u bent altijd burger, wel of geen schaapsherder, u bent altijd burger.”
Holy schapenkeutels, die discussie ga ik niet winnen, als hij zo gaat beginnen… Ik hou wijselijk mijn mond en wacht af….
Agent: “Die auto mag hier niet geparkeerd worden. Als ik dit nog één keer zie neem ik contact op met GZH en dan bent u voor eeuwig uw ontheffing kwijt!!”
Ik: “Meneer, ik was in de veronderstelling dat ik als herder altijd op de fietspaden mag zijn met deze ontheffing, maar u hebt gelijk, ik geef deze mensen een hand, vreet die oliebol op en ik rij weg met de auto.”
Motoragent kijkt genoegzaam en is waarschijnlijk tevreden over zijn flexibiliteit dat hij het bij een officiële waarschuwing houdt. Hij zet zijn helm op, trekt zijn handschoenen aan, start zijn motor en trekt snel op. Te snel… mijn inziens.

Ik kijk hem na, ik heb sterk het vermoeden dat hij 51 km per uur rijdt, maar tja… laat ik maar “flexibel” zijn, ik zal er geen werk van maken, want het is zo moeilijk om dit te bewijzen.
Ik neem afscheid van de familie, eet mijn oliebol in de auto op.

Na het avondeten lees ik nog even de krant. Krantenkop:

“Agentenkorps onderbezet, vele agenten nemen opgespaarde overuren op.”
Ik lees verder…
“Vroegtijdig afsteken van vuurwerk wordt niet gecontroleerd.”
“Agenten houden zich enkel met zwaardere en spoedeisende gevallen bezig.”

Ik denk nog even terug aan de middag….. Nooit geweten dat ik als herder “een zwaarder geval” zou kunnen zijn. Maar… regels zijn er niet voor niets… en het is goed dat daar op gecontroleerd wordt, maar soms denk ik wel eens….

O ja, nog een paar weken lopen we met de kudde in de polder en dan gaan de schapen naar binnen. De lammertijd komt eraan!
En voor 2016 wens ik u veel gezondheid, succes, rust, onthaasting, bezinning en geluk toe.
En ook nog een jaar waarin alles goed “geregeld” is, een jaar met “regels”, maar hopelijk niet met al te veel “regels”…